Pies rolnika wybiegł na jezdnię

Pies rolnika urwał się z łańcucha i wybiegł na jezdnię wprost pod nadjeżdżający samochód. Kierowca nie zdołał wyhamować i skręcił w prawo. Pojazd uderzył w przydrożny słup. Pojazd został poważnie uszkodzony. Rolnik pokazał poszkodowanemu polisę ubezpieczeniową, twierdząc, że pies był ubezpieczony, takie wyrażenie „pies był ubezpieczony”użyte zostało w mowie potocznej. Poprawnie rolnik powinien powiedzieć, że ryzyko posiadania psa jest objęte ochroną z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników.

Art. 50 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi, że z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej rolników przysługuje odszkodowanie, jeżeli rolnik jest zobowiązany do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z posiadaniem gospodarstwa rolnego polegającą – między innymi – na uszkodzeniu mienia.

Pies nie figurował w wykazie zwierząt gospodarskich podanym w ustawie z dnia 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt, stąd początkowa linia orzecznicza sądów była ukierunkowana na zaliczenie ryzyka posiadania psa do zakresu ubezpieczenia. Dopiero w wyniku interwencji Rzecznika Finansowego Sąd Najwyższy podjął w dniu 20.06. 2017 r. sygn. III CZP 114/16 w składzie 7 Sędziów uchwałę, że przepis art. 50 ust.1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych ma zastosowanie do szkód wyrządzonych przez psa wykorzystywanego przez rolnika użytkowo w gospodarstwie.

Nie wystarczy jednak w zgłoszeniu szkody podać jako podstawę w/w przepis ustawy. Konieczne jest bowiem uzasadnienie merytoryczne.

Podstawę prawną odpowiedzialności cywilnej za zwierzęta domowe i hodowlane określa art. 431 § 1 kodeksu cywilnego. nakładający na osobę, która chowa zwierzę albo się nim posługuje obowiązek naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba, że ani on, ani osoba za którą ponosi odpowiedzialność nie ponoszą winy.

Odpowiedzialność przewidziana w art. 431 § 1 k.c. zachodzi wówczas, gdy zwierzę działa z własnego popędu, a więc w wyniku samoistnego, niezależnego od człowieka zachowania się. Tak więc na innych zasadach zachodzi odpowiedzialność gdy zachowanie psa nastąpiło na rozkaz jego właściciela który np. szczuł zwierzę przeciwko innemu zwierzęciu.

Najczęstszą przyczyną szkód spowodowanych przez psy gospodarskie jest jego wybiegnięcie na jezdnię wprost pod nadjeżdżający samochód. Mogą zachodzić inne przypadki gdy zwierzę pogryzie osobę znajdującą się poza terenem ogrodzonej posesji. Aktualnie prowadzę proces z powództwa strażaka z OSP, który stał za furtką czekając na rolnika, aby mu przekazać pismo OSP i w tym czasie pies podskoczył do góry i ugryzł poszkodowanego w twarz. Ubezpieczyciel energicznie się broni twierdząc, że to poszkodowany ponosi winę. Proces trwa.

Na zakończenie nadmieniam, że ubezpieczenie o którym mowa nie dotyczy tzw. psów pokojowych, których zadaniem jest uprzyjemnianie życia domowników, a nie ochrona gospodarstwa.